ازش پرسیدم که زخما خوب میشن

ازش پرسیدم: این زخما کی خوب می‌شن؟ گفت: نخواه که خوب بشن، نور از همین زخما وارد می شه. بخواه که همراهت بشن. گفتم: یعنی تا ابد باید به تن بکشم اینارو؟ گفت: این زخما یه مرزن. مرز بین چیزی که بودی و چیزی که شدی. این مرزو باید همیشه حفظ کنی توو از این به بعد زندگیت، توو انتخاب‌هایی که خواهی داشت، توو رابطه ات با آدم‌ها. به مرور می‌بینی این زخم‌ها برات قابل درک میشن انقدر که دیگه دردت نمی اد. اینجاست که دیگه می‌شن برات یه جای زخم، نه خود زخم.

آخرین مطالب این وبلاگ

مطالب پیشنهادی

آخرین مطالب سایر وبلاگ ها